Ognisko na Łysej Górze

Parę dni temu znów wybrałem się na popołudniowy spacer "survivalowy".
Inną trasą, przez prądnik czerwony, obok cmentarza Batowice, tym razem zamiast skręcić w prawo na Fort Sudół poszedłem prosto pod górkę (wg. znaku do fortu było 4,5 km). Jak się potem okazało szlak prowadził prosto do Bibic.
Poaustriacki fort Łysa Góra, schron amunicyjny. Tylko jedno duże pomieszczenie. Coś na kształt dużego bunkra posypanego śniegiem. Zapaliłem ognisko ze zeschłych traw / chwastów, pomagając sobie znalezionym kawałkiem gazety (Patent bardzo podobny do ogniska z traw z filmu "Dersu Uzała" Kurosawy).
Jako, że wciąż byłem w stanie zauroczenia Kołysanką Heather Dale, pośpiewałem nad płomieniami.

http://www.wikimapia.org/#lat=50.1051941&lon=19.965291&z=15&l=28&m=s&v=2

Wychodzi na to że zwiedziłe mtylko część fortu, (schron amunicyjny), jestem ciekawy jak wygląda reszta !



Wyschnięta trawa wysoka na około 0,5 - 1 m pali się bardzo dobrze, ale spala się szybko. 1 wiązka nie starczyła na długo (mniej niż 10 min).
Gdy dotarłem do Bibic zniechęcił mnie cywilizowany wygląd okolicy i po odczytaniu tablicy informacyjnej, uznawszy że warto będzie zajrzeć tu kiedyś przy świetle dnia, zawróciłem do domu.



"Fort 47 Łysa Góra – powstał w latach 1872-1885 jako fort Twierdzy Kraków. Fort Łysa Góra zalicza się do największych artyleryjskich fortów tej twierdzy. Miał 6 baterii i był fortem jednowałowym. Obiekt ten należał do V sektora obronnego, fortyfikującego miasto od północy. Fort 47 Łysa Góra posiada typowe elementy fortu artyleryjskiego, wyróżnia go jednak wielkość i rozległość. Fort znajduje się we wsi Węgrzce koło Krakowa." ...

"Schron amunicyjny "Łysa Góra" został wzniesiony latach 1913 - 1914 według typowego projektu opracowanego przed 1913 roku. Posiada konstrukcję kamienno-ceglaną ze stropem stalowo-betonowym, pokrytym blachą. Schron posiada jedno duże pomieszczenie magazynowe doświetlone dwoma oknami. Podzielono je ścianką działową z cegły na przedsionek i izbę właściwą. Ścianka działowa posiada otwór strzelniczy osłaniający wejście. W przedsionku znajdowała się pompa, a pod poziomem podłogi cysterna na wodę. Stosowano oświetlenie naftowe, lampy umieszczano w niszach ściennych zamykanych oszklonymi drzwiczkami. Wejście do schronu zamykane było dwuskrzydłowymi drzwiami pancernymi i kratą ze stalowych prętów na ramie z kątownika, okna zabezpieczały okiennice pancerne. Schron zachowany jest w złym stanie, nie jest obsypany ziemią, elementy wyposażenia zostały zezłomowane."