Pan Światła

" Ten, który stłumił swe pożądliwości,
który jest wolny od wszelkiej żądzy,
kórego pokarmem jes Pustka -
bez zobowiązań, wolny -
jego drogi są nieodgadnione
niczym szlaki ptactwa po niebie.
Dhammapada (93)




Wyznawcy zwali go Mahasamatman i twierdzili że jest bogiem. on jednak wolał opuszczać początkowe Maha- i końcowe -atman, poprzestając na zwykłym Sam. Nigdy nie ogłosił się bogiem. Ale też nikt nie słyszał by mówił że nim nie jest. Niezależnie od okoliczności, ani potwierdzenie, ani zaprzeczenie własnemu bóstwu nie mogło mu przynieść korzyści. Milczenie - owszem. "




Tak oto zaczyna się pierwszy rozdział powieści "Lord of light" za którą R. Zelazny otrzymał HUGO w 1967 roku.
Przewodnim tematem większości fabuł Zelaznego jest nieśmiertelność. Lubował się w tworzeniu mocarnych postaci, nieśmiertelnych półbogów. Był bardzo płodnym autorem, co niestety rzutuje na jakość części jego dorobku.

Inna powieść nosi tytuł "Pan Snów" (mieszanka SF i psychologii, głównym bohaterem jest terapeuta Render).

Pan Światła jest niezłym melanżem SF i buddyzmu. Protagonistami głównego bohatera, pseudobuddy Sama, jest grupa trzymająca władzę (i technologię) jakoby panteon bóstw Indyjskich.

(Neil Gaiman w zbiorze " Dym i lustra " w najbardziej autobiograficznym opowiadaniu przywoływał Moorcocka i Zelaznego jako swe ulubione lektury czasów szkolnych).


Zelazny napisał książkę o wartkiej akcji, przez co jego Siddharta - Sam jest bardziej wojownikiem, niż Nauczycielem.

Zatem jeśli ciekawi was jako taka postać historycznego Siddharty Gautamy, polecam powieść francuskiego pisarza:
José Frèches "Ja, Budda" .
Jeśli zaś bardziej zależy wam na rozrywce, "Pan Światła", jest ciekawszy.